گورانیم

نوشته های ادبی و شاعرانه ،کلیه نو شته ها مر بوط به نگارنده است و از هیچ منبعی بر داشته نشده است و حقوق معنوی آن برای نگارنده محفو ظ می باشد .استفاده از متون با ذکر منبع و نام نو یسنده بلا مانع می باشد .

گورانیم

نوشته های ادبی و شاعرانه ،کلیه نو شته ها مر بوط به نگارنده است و از هیچ منبعی بر داشته نشده است و حقوق معنوی آن برای نگارنده محفو ظ می باشد .استفاده از متون با ذکر منبع و نام نو یسنده بلا مانع می باشد .

پایان

                      پایان

سردی  ،  آنطوری  سخن گفتی   ، که  گفتم  رفته  ای

چند  روزی  هست  ،  محکم  پشت  در  را  بسته  ای


غیر  من   گر   با   کسی   دیگر سَری  داری   بگو

یا  بگو   بازم   غریبی   می  کنی   یا  خسته ای


صبح  دیدم  در  اتاق  خواب  تنها  با  خودت

مدتی  در  گیر  عکسم  گشتی  و  بشکسته  ای


حرف  های  روز  اول  ،  شعر  های  ناب  عشق

با  لبا نت  بار  ها  گفتی  به  من  وابسته  ای


اشک هایم  را  رها  کن  ،  حرف  آخر  را  بگو

شاید  اینجا  را  قفس  دانسته  از  آن  رسته  ای


پیش  از  اینها  فکر  می  کردم  ،  که  در  قلب  توام

بی  خبر  بودم  ،  که  نا مردی  و  از  آن  دسته  ای


درد  بی  باریست  ،  گر  می  داشتی  ،  بار  و  بری

نیک  می  دانستم   از  مغز  کدامین   هسته  ای


زند  گی  جای   ترحم   نیست  ،  می  خواهی  برو

شاید از ما  خسته  ای  یا  از  خودت  سر گشته ای

هر چه دارم


هر  چه  دارم

***


امشب  اما ،   هر  چه  دارم   با  خودم  ،  آورده  ام

هر  چه  را  اندازه  ای   و  بیش   و  کم   ،  آورده  ام


کل   شادیهای   قلک   را   شکستم   دامنت

در همش ، با  شادی  و  اندوه   و  غم ،  آورده  ام


چشم  هایم  را   اگر   قابل  بدانی   پیش  کش

مثل   لیمو  یی   که   از  بازار  بم  ،  آورده  ام


یک  سری   دارم   پر  از  الماس  احساس  قشنگ

از  خلیجی   تا  خلیجی  ،  یم    به     یم  ،  آورده  ام


آرزو  هایم   ،   تمامش   را   برایت   تا   بهشت

آنچنانی   را   که   قبلا   گفته  ام  ،  آورده  ام


بیش   نتوانستم   اما   ،  در   دل   سجاده   ام

حال   خوبی   با  دل   بشکسته  ام ،  آورده   ام

دو قدم مانده


دو  قدم  مانده

***

دو    قدم     مانده   اگر   پای   دویدن   داری

عشق زخمیست   ببین  طا  قت   دیدن   داری


رو  به   پایان   همه   چیز   است  ، فقط  مانده   دو  حرف

اندکی   صبر    اگر   تاب   شنیدن   داری


قفسم   را   که   شکستم   ،  تو   و  من   آزادیم 

می  توان   رفت   اگر   شوق   ندیدن   داری


کنده  ام   دل   ،   که   تو   یادت   نرود   دل   کندن 

می  فروشم   اگر    اقبال    خریدن   داری 


سبزه   زاری    شدم   از   شوق   ز   گلهای  غریب

بی خبر  اینکه   ،  به  سر   ،  میل   چریدن   داری!


زندگی   فرصت   تغییر   نگاه   من   و   توست 

باز  یک   بار   دگر   ،   حال   پریدن   داری  ؟



بر جام


                بر جام


پس  از  تو  مانده  دلم  در   هوای  بر جامت


ز  روز گار  حرامت ، من  و  لب  و  جامت



چه  ها  کشیده  دلم  تا که  دی  شود  اسفند


من  و  هوای  بهاران ، نسیم  و  فر جامت

غم بهار


                            غم  بهار

کسی  ،  غبار  مرا ،  پاک  می  کند  یا  نه ؟

و  سقف  غار  مرا  پاک  می  کند  یا  نه  ؟


کسی  که  مثل  تو  باشد  ، شبیه  بارانت

نگاه   تار   مرا  ،   پاک  می  کند  یا  نه  ؟


همو  که  سبز  می  آید  ،  شبیه  فروردین

من  و  تبار  مرا  پاک  می  کند  یا  نه ؟


یکی  ز  روزن    بالا  ،  ز  شهر  آگاهی

خطای  اختیار  مرا  پاک  می  کند  یا  نه ؟


یکی  که  اصل  تر  از  من  ،  یکی  ز  آغازین

تمام    اعتبار  مرا   پاک  می  کند  یا  نه ؟


یکی  که  ساده  بیاید  ،  یکی  که  یک  باشد

غرور  بی  شمار  مرا  ،  پاک  می  کند  یا  نه  ؟


حریر  دست  عزیزی  ،  دوای  زخم  دلی

جفای   خار   مرا    پاک    می  کند  یا  نه ؟


صدای  گرم  و  قریبی  ،  نوای  نا قوسی

حزین    یار  مرا   پاک  می  کند  یا  نه ؟


نسیم    باد    صبا    یا   پیام    نوروزی

غم  بهار  مرا  پاک  می  کند  یا  نه ؟


دعای  دیگری  این  بار  ،  مثل  ،  یا ربِی !

گناه  بی  شمار  مرا  پاک  می  کند  یا  نه ؟